Het oudste Nederlandse gedicht dat bewaard is gebleven gaat over liefde. Het is geschreven door een monnik die in de twaalfde eeuw in engeland was. Hij schreef daar teksten over in een klein, saai kamertje met een klein raampje. Als hij door dat raampje keek, zag hij de toppen van de bomen en de lucht. Op een dag ziet hij twee vogels en hij wordt boos op zichzelf en schrijft zijn gedachten op in een gedicht:
hebben olla vogala nestas
hagunnam hinase hic anda thu
wat umbidam we nu?
dat betekent:Alle vogels bouwen hun nest,
behalve jij en ik.
Wat houdt ons tegen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten